De Beiaardvallei - Vlaamse Ardennen

Knooppuntenwandeling tussen Hotondberg en Paterberg

7.6 km op het wandelnetwerk Getuigenheuvels Vlaamse Ardennen

De wandeling heb ik zelf uitgestippeld met behulp van mijn Topografische Atlas van het NGI en de website www.wandelknooppunt.be .

 

Route: 11 – 17 – 40 – 46 – 49 – 16 – 38 – 18 – 39 – 12 – 11

Parking mogelijk bij wandelknooppunt 11 aan boerderij op weg(Zandstraat te Ronse) naar de Hotondberg aan de Reybroekstraat.

Reken op 2u30 met stops onderweg.

 

Korte beschrijving:

Grotendeels onverhard met enkele drassige passages in de vallei van de Beiaardbeek.

Een kasseistrook iets voor halfweg en een kleine kilometer asfalt op het einde van de wandeling. Ook vaak door velden en weiland langs bosjes.

 

een voorsmaakje van wat volgt...

  

 

Verslag:

De lente begint vandaag officieel iets voor 18u en het weer is meteen “boenk erop”! Prachtig lenteweer tot 18°C met een staalblauwe hemel. Zelfs de stevige wind kon me niet deren omdat die warme lucht uit het zuiden aanvoerde. Ik wandel in mijn T-shirt en heb al snel spijt dat ik geen korte broek aan heb. Door de zachte temperaturen van de laatste 3 weken komt de natuur volop tot leven met talrijke voorjaarsbloeiers en fris groen. Een ideaal moment voor een stevige lentewandeling me dunkt.

 

De tocht begint op een veldweg met de mooie afdaling tot in de vallei van de Beiaardbeek. Meteen krijg je enkele vergezichten te zien op de glooiende Vlaamse Ardennen.

 

 

Beneden in het valleitje kom je in een klein stuk bos waar het Beiaardbeekje doorstroomt. Voor liefhebbers van de plaatselijke flora een uitgelezen kans om enkele voorjaarsbloeiers te bewonderen.

 

 

Speenkruid(gele bloemen) en Paarse Schubwortel met fris groen vormen samen een mooi natuurlijk boeket.

Bij het uitkomen van het bosje volgt een korte steile klim naar de andere kant van de vallei. Eens boven loont het de moeite om nog een terugblik te werpen aan het bankje met zicht.

 

Dan volgt een korte strook asfalt tot aan knooppunt 17. Daar ga je rechts het veld in en kom je op een hoogte met vergezicht op de Paterberg en de Scheldevallei.

 

 

Aan knooppunt 40 volgen we rechts even op asfalt tot aan de kasseien van de Kalkhovestraat. Daar gaat het meteen steil bergaf door een holle weg met bos. Op de flanken opnieuw enkele mooie bloeiers zoals de bosanemoon. Een wielertoerist kruist mijn pad op het steile stuk en ik herinner me meteen hoe zwaar dit stukje van 100m is. Het is nog geen Paterberg, maar je moet echt duwen om boven te geraken. Niet voor watjes!

 

 

Na de bocht wordt de kasseistrook vlakker en leidt me langs een mooie witte hoeve.

 

 

Verder op de kasseistrook opnieuw mooie vergezichten tot in de Scheldevallei.

 

 

De kasseistrook eindigt aan knooppunt 49 aan een zitbank waar ik een slok water neem. Dan volgt een hobbelige veldweg met zicht op een mooi gelegen huis en de volledige heuvelflank van de Paterberg.

 

 

Eens voorbij het huis kom ik op de weg die daalt tot aan de voet van de kasseien van de Paterberg. Aan knooppunt 16 ga ik rechts het veld in voor een pittige klim tot op de hoogte van de Paterberg.

 

 

Mooie uitzichten links en rechts nodigen me uit tot enkele welgekomen fotostops.

  

 

Vergeet vooral niet een terugblik te werpen als je bovenkomt op de weg. Daar heb je een mooi zicht op het heuveldorpje Kwaremont. Helaas hiervan geen mooie foto aangezien de zon recht op mijn lens scheen.

Na het dwarsen van de weg volgt een pad dwars door het veld met zicht op een kapel. Eens aan de kapel voorbij gaat het op een grindweg bergaf opnieuw tot in de vallei van de Beiaardbeek. Wederom is het genieten van mooie vergezichten op de Vlaamse Ardennen.

 

 

 

Beneden in het dal stromen er 2 beekjes samen met op de groene oevers opnieuw het gele Speenkruid.

 

Tussen de hoge populieren vind je een prachtig boeket van Slanke Sleutelbloem en bosanemoon.

 

 

Even het kabbelende Beiaardbeekje volgen en met een brugje kom ik in een weiland dat uit de vallei leidt tot bij een boerderij aan de weg.

 

Even linksaf het asfalt op tot we wederom het veld ingaan en voor een laatste keer de vallei kruisen. Na een zeldzame passage met modder en het kruisen van het beekje kom ik in een uitgestrekt hellend weiland dat reikt tot aan het Fontein- en Beiaardbos.

 

Halverwege het oplopende weiland kom ik langs een oude fotogenieke knotwilg met weids uitzicht op de vallei.

 

Bijna boven hou ik even halt zittend in het groene gras om nog even te genieten van al dit natuurschoon. Een prachtig plekje voor een picknick of een rustpauze in de namiddagzon!

 

Een holle weg langs twee bosjes brengt me tot op een veldweg boven de vallei met zicht op de witte Hotondtoren.

Het laatste stuk van een kleine kilometer leidt me langs een asfaltweg terug naar de auto. Hier heb ik de strakke wind vol op de neus en krijg ik voor het eerst kippenvel op de armen. Met de zon die stilaan lager zakt wordt het hoog tijd om huiswaarts te gaan. Licht vermoeid, maar voldaan bereik ik mijn eindpunt van deze prachtige wandeling in de Vlaamse Ardennen.

 

Conclusie:

Zeer aangename wandeling met voldoende variatie. Glooiende landschappen met bos, weiland, akkers en interessante flora. Vooral de vele passages dwars door de weilanden en velden van de Beiaardvallei maken deze tocht zeer boeiend. Hierdoor wordt het asfalt tot een minimum beperkt, wat vaak niet kan gezegd worden van andere wandelroutes in mijn regio. Absoluut de mooiste wandeling die ik in de Vlaamse Ardennen ooit heb gedaan!