De wandeling van ca. 12km heb ik zelf uitgestippeld met behulp van mijn Topografische Atlas van het NGI en mijn verworven parcourskennis van drie vorige bezoeken. Startpunt van onze wandeling is het dorp Nismes gelegen in de vallei van de Eau Noire. De Eau Noire stroomt wat verder samen met de Eau Blanche en vormt zo de Viroin die uiteindelijk uitmondt in de Maas vlakbij de Franse grens.
Korte beschrijving:
Avontuurlijke wandeling door een schitterend natuurreservaat in de Calestienne. Dit is een smal geologisch gebied tussen de Condroz Famenne en de eigenlijke Ardennen. De Viroin vormt zo ongeveer de grens tussen beide geologische zones. Hier komt kalksteen aan de oppervlakte, waardoor er heel wat rotsen, grotten en andere karstformaties te bewonderen zijn. Een speeltuin voor geologen en botanisten.
Verslag:
Laat in oktober halen de temperaturen vlotjes 20 °C. We rijden met de auto naar een stukje Ardennen weinig gekend bij het grote publiek. Viroinval is een pareltje waar ik graag terugkom. Na 2u20min rijden bereiken we onze bestemming in het zuidwesten van de provincie Namen. We parkeren de auto op een parking aan de rotonde in het centrum van Nismes en overbruggen de Eau Noire.
Na een paar 100m verlaten we het dorp en trekken we het bos in waar we in het natuurreservaat van Viroinval komen. Een korte klim brengt ons bij een eerste mooi uitzichtpunt op de vallei van de Eau Noire.
Langs de rotswand en door het bos bereiken we de kalksteenhoogte(ook wel Tienne genoemd). Een open plek met kalkgrasland brengt ons bij hét geologisch wonder van Viroinval. Hier kijken we voor het eerst in de diepte van de Fondry des Chiens.
We wandelen rond de kalkstenen kloof die ontstaan is doordat het zachter gesteente verdween door erosie. Er is de mogelijkheid om via enkele klauterpaadjes de kloof af te dalen, maar aangezien er net een groep schreeuwende kinderen beneden loopt gaan we snel verder.
Je kan ook met de auto tot vlak bij de Fondry des Chiens rijden. Er is een parking op 100m van de kloof met daarnaast een mooi bankje voor een picknick.
De asfaltweg brengt ons wat lager in een droog dal op het plateau tot aan een grindweg langs bos en akkers. Een kleine kilometer verder gaat de route verder door het bos op het kalksteenplateau. Het gaat op en af over vrij brede bospaden en voorbij enkele dolines(karstputten).
Uiteindelijk daalt het pad steil af door het bos tot in de vallei van Viroin. Aan de rand van het bos krijgen we zicht op de beboste heuvel aan de andere kant van de rivier. De zon straalt volop en de herfstkleuren zijn magnifiek! Ik kan enkel maar "wow" uitbrengen en foto's nemen van al dit natuurschoon.
Door een prachtig weiland lopen we tot aan de Viroin terug het bos in. Links in de verte zien we de rotsen waarop zich de kasteelruïne van Dourbes bevindt.
We volgen de loop van de Viroin tot in het dorpje Dourbes. Vooraleer we het dorp bereiken komen we aan de voet van de imposante rotsen.
Aangezien we nog voldoende tijd hebben besluiten we tot aan de kasteelruïne boven op de rotsen te wandelen. Een korte, maar steile klim wordt beloond met mooie vergezichten op Dourbes en de vallei van de Viroin.
Boven aan de ruïne staat er een bordje met privaat eigendom aan de kasteelmuren. We zijn even stout en betreden de site toch. We zijn niet voor niets naar boven geklauterd hé.
We wandelen door het slaperige dorpje Dourbes en werpen een terugblik op het kasteel in de buurt van de kerk.
Nu volgt een halve kilometer asfalt bergop naar het kalksteenplateau van Tienne aux Pauquis.
Het asfalt gaat over in een grindweg door het bos. We slaan links af in een bospad dat ons terug naar Nismes leidt.
Vooraleer we het natuurreservaat verlaten krijgen we nog een toetje in de vorm van een panoramisch zicht vanop de Roche à Lomme. Deze 70m hoge kalksteenrots ligt aan de samenvloeiing van de Eau Noire en Eau Blanche. De rotskam bereik je met een kleine omweg heen en terug van het hoofdpad.
Vanaf de rotsen heb een je fantastisch panorama van zo'n 270 graden. Je vindt er ook zeldzame planten die normaal gezien enkel zuidelijker voorkomen. Er staat een groot stenen kruis op het einde van de rotskam met in het verlengde beneden in de vallei het dorp Nismes. Hiervan helaas geen foto omwille van het lage zonlicht.
Na een kwartier genieten in de late namiddagzon gaan we terug naar het bospad om de afdaling naar Nismes aan te vatten. Beneden aan de weg kijken we nog even omhoog naar het stenen kruis op de Roche à Lomme.
Het laatste stuk is behoorlijk saai over een lang recht stuk asfalt tot in Nismes. Het deert ons niet, want we zijn zo "high" van wat we gezien hebben dat we met een smile tot achter onze oren de wandeling beëindigen.
Conclusie:
Ik wist van vorige bezoeken dat Viroinval een prachtig wandelgebied is, maar deze herfstwandeling heeft me echt weggeblazen. Nooit zag ik iets mooiers in ons Belgenlandje. Als de zon van de partij is zijn de herfstkleuren van de beuken en eiken simpelweg onbeschrijfelijk . Absoluut een must!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten